بی‌خبری از شهروند ایرانی متهم به دور‌زدن تحریم‌ها
بی‌خبری از شهروند ایرانی متهم به دور‌زدن تحریم‌ها

[ad_1] در حالی که سه ماه از بازاداشت یک شهروند ایرانی متهم به دور زدن تحریم‌ها در آلمان می‌گذرد، به نظر می‌رسد پیگیری‌ها برای آزادی وی همانند آنچه کشورهای غربی برای اتباع محکوم خود در ایران انجام می‌دهند، نیست. خبرگزاری تسنیم: طی چند سال اخیر شاهد بوده‌ایم که هرگاه یک شهروند بیگانه (حتی با داشتن […]

[ad_1]

در حالی که سه ماه از بازاداشت یک شهروند ایرانی متهم به دور زدن تحریم‌ها در آلمان می‌گذرد، به نظر می‌رسد پیگیری‌ها برای آزادی وی همانند آنچه کشورهای غربی برای اتباع محکوم خود در ایران انجام می‌دهند، نیست.

خبرگزاری تسنیم: طی چند سال اخیر شاهد بوده‌ایم که هرگاه یک شهروند بیگانه (حتی با داشتن تابعیت دوگانه ایرانی – غیرایرانی) در دادگاه‌های ایران مجرم شناخته شده و به زندان محکوم شده است، مقامات کشور‌های متبوعشان در سطوح مختلف، حتی تا ارشدترین مسئولانشان تلاش بی‌وقفه‌ای را برای اعمال فشار، نفوذ و چانه‌زنی به منظور آزادی شهروندشان که در ایران مجرم شناخته شده است، انجام می‌دهند.

از نمونه‌های برجسته آن «جیسون رضائیان»، محکوم به جرم جاسوسی است که طبق ادعای برخی محافل رسانه‌ای آمریکایی، واشنگتن برای آزادی وی عملا با پرداخت بدهی قدیمی ۴۰۰ میلیون دلاری خود به تهران موافقت کرد.

از دیگر نمونه‌های برجسته این روز‌ها می‌توان «نازنین زاغری راتکلیف» اشاره کرد که به جرم فعالیت جاسوسی و شبکه‌سازی مجرم شناخته شده و به زندان محکوم شده است. در این مورد نیز، وزیر خارجه انگلیس و سفیر این کشور به همراه رسانه‌های رسمی و غیررسمی انگلیس بار‌ها و بار‌ها ضد ایران اظهارات و اتهاماتی را مطرح کرده و تلاش دارند به مقامات کشورمان فشار وارد آورند تا این فرد محکوم را آزاد کنند؛ شدت این فشار‌ها تا جایی است که حتی سفیر ایران در انگلستان و سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان چندین بار عنوان کرده‌اند از منظر «انسانی/بشردوستانه» موضوع را به دستگاه قضایی منتقل کرده‌اند.

اما این ماجرا‌ها یک سوی دیگر دارد. آن هم وقتی پای یک تبعه ایرانی متهم در کشور‌های غربی به میان می‌آید. معمولا در میان مقامات دیپلماتیک کشورمان کمتر شاهد هستیم که به صورت فعالانه و «به صورت علنی» و در سطوح مختلف از شهروندان‌مان که در معرض اتهام قرار گرفته‌اند دفاعی صورت گرفته باشد، یعنی کمتر موردی به ذهن خطور می‌کند که وزیر امور خارجه کشورمان بر فرض طی سفر‌های رسمی خود و پیش از دیدار با همتایان و مقامات ارشد کشور‌های دیگر، علنا بگوید که پیگیری وضعیت فلان شهروند ایرانی جز دستور کار‌های اصلی دیدارهایش است، و یا حتی کمتر شنیده می‌شود که سفیر ایران در خصوص پیگیری آزادی یا بازگشت شهروندان متهم ایرانی در خارج علنا اظهار نظری کند و بگوید پیگیری وضعیت فلان تبعه ایرانی جز دستورکار‌های اصلی‌اش است.

از جمله نمونه‌های این ماجرا می‌توان به مورد «عباس خلیلی» اشاره کرد. حدود سه ماه پیش بود که مقامات آلمانی این شهروند ایرانی را بنا به حکم دادگاهی در آلمان به اتهام دور زدن تحریم‌ها بازداشت کردند. براساس آنچه که عنوان شده است، وی می‌بایست طبق حکم دادگاه آمریکایی به این کشور مسترد شود.

طبق اطلاعات به دست آمده، «عباس خلیلی» هم‌اکنون در شهر وایتراشتادت (Weiterstadt) در چند کلیومتری جنوب فرانکفورت در بازداشت به سر می‌برد.

اما نکته‌ای که در این به نظر می‌رسد، این است که طبق قوانین موجود و کنوانسیون وین و قرارداد تبادل بین کشور، بازداشت فرد متهم فقط دو ماه قانونى است و کشور درخواست‌کننده موظف است ضمن ارسال مستندات دقیق، شرایط انتقال متهم را فراهم نماید. بدین ترتیب کشور آلمان در خصوص این شهروند ایرانی «خلیلى» اصول قانونى و انسانى را مراعات نکرده است.

گزارش‌ها دریافتی نشان می‌دهد که این شهروند ایرانی تهدید شده است که هرگونه درج خبر یا پیگیری وضعیت و سرنوشت وی مى‌تواند شرایط را پیچیده کرده و عواقب ناخشنودی در پی خواهد داشت. مسئله‌ای که لزوم ورود وزارت خارجه کشورمان به موضوع را پر رنگ‌تر می‌کند. خصوصا که فارغ از این مسئله هرگونه اقدام، دفاع و حمایت از اتباع کشورمان برعهده دولت جمهورى اسلامى ایران است.

[ad_2]

Source link