[ad_1] این تعارض ولو ناخواسته، نشانه یک دیپلماسی انفعالی و نامنسجم در برابر یک حضور نظامی موثر و کارآمد است که بیشک انفکاک بین این دو اگر سبب از بین رفتن منافع نشود، موجب آسیب دیدن و دست نیافتن به منافع حداکثری است. سرویس سیاسی فردا: مهرداد پشنگ پور در بخشی از یادداشت خود در […]
[ad_1]

این تعارض ولو ناخواسته، نشانه یک دیپلماسی انفعالی و نامنسجم در برابر یک حضور نظامی موثر و کارآمد است که بیشک انفکاک بین این دو اگر سبب از بین رفتن منافع نشود، موجب آسیب دیدن و دست نیافتن به منافع حداکثری است.
این تعارض ولو ناخواسته، نشانه یک دیپلماسی انفعالی و نامنسجم در برابر یک حضور نظامی موثر و کارآمد است که بیشک انفکاک بین این دو اگر سبب از بین رفتن منافع نشود، موجب آسیب دیدن و دست نیافتن به منافع حداکثری است.
همه آنچه به تحلیل بیان شد در حالی است که حضور نظامی ایران با اجازه حاکمیت مستقر در کشور سوریه انجام پذیرفته و حمله سه کشور به مواضعی در خاک جمهوری سوریه بدون اذن و مجوز مراجع بینالمللی ذیصلاح انجام شده است. کیفیت حضور ایران ایجاب میکند که نوع و میزان این دخالت مأذون، بهطور متناسب اعلام، تشریح و تبیین شود اقدامی که به دلیل تعلل، اکنون در حالت تبدیل شدن به پاشنه آشیل سیاستهای ایران در قبال سوریه است.
این نحوه برخورد مبتنی بر موضعگیریهای متکی بر تکذیبیههای مکرر نه توان جلوگیری از ایجاد یک اتحاد یا اجماع مقابل ایران را دارد و نه تناسبی دارد با آنچه ایران در سوریه و نزاع و مخاصمه تمام عیار در آن در نظر دارد. مشی و رویهای که در عمل پتانسیلهای لازم برای تثبیت حقوقی موضع ایران را مخدوش و در مقابل، زمینههای حقوقی مقابله با ایران را براساس معیارهای حقوقی آمره و جهانشمول حقوق بشری تمهید و فراهم میکند.
حقوقدان
[ad_2]
Source link