[ad_1] به گزارش نیویورک تایمز، طی یک سال آینده به لطف پژوهشگران “دانشگاه نورت وسترن” ایالات متحده آمریکا، افراد میتوانند یک پچ پوستی نرم و کوچک داشته باشند که با چسباندن آن به کف دست خود، از سلامت کلی خود آگاه میشوند. به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، در حال حاضر ردیابهای تناسب اندام مانند […]
[ad_1]
به گزارش نیویورک تایمز، طی یک سال آینده به لطف پژوهشگران “دانشگاه نورت وسترن” ایالات متحده آمریکا، افراد میتوانند یک پچ پوستی نرم و کوچک داشته باشند که با چسباندن آن به کف دست خود، از سلامت کلی خود آگاه میشوند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، در حال حاضر ردیابهای تناسب اندام مانند “فیتبیت”(Fitbit) و” اپل واچ”(Apple Watch) تعداد گامها، ضربان قلب و ریتم های خواب افراد را ردیابی میکنند اما از یک طرف بزرگ هستند و از طرف دیگر نمیتوانند بیولوژی اساسی بدن افراد را ارزیابی کنند.
نسل جدید این دستگاهها که اخیرا توسعه یافته از عرق بدن افراد برای تجزیه و تحلیل بسیاری از مواد شیمیایی در یک زمان و ارائه یک گزارش لحظهای از زمان واقعی سلامت کاربر استفاده میکند.
دستگاهی که اخیرا توسعه یافته، کاملا روی پوست قرار میگیرد و هر شخصی از کودکان نارس گرفته تا سالمندان نیز میتوانند به راحتی از آن استفاده کنند.
فناوری که در این دستگاه به کار گرفته شده، میتواند از اطلاعات زمان واقعی مانند “پهاش”(pH) کاربر، میزان تعرق، سطوح کلرید، گلوکز و لاکتات برای تشخیص بیماری “فیبروز سیستیک “(cystic fibrosis)، دیابت یا کمبود اکسیژن استفاده کند.
فیبروز سیستیک یا تارفزونی کیسهای یا سفتی مخاط، نوعی بیماری دگرگشتی(سوختوساز) بدن است که بر اثر آن ترشحات در بخشهایی از بدن سفت و چسبنده میشوند.
حفرههای کوچکی درون این دستگاه تعبیه شده است که عرق به طور طبیعی طی آن جریان دارد. در آنجا، یک شبکه پیچیده از دریچهها و میکرو کانالها که هر کدام تقریبا عرض یک موی انسان را دارد، قرار دارند و باعث انتقال عرق به این حفرههای کوچک میشوند. هر مخزن حاوی یک حسگر است که با یک ماده شیمیایی مانند گلوکز یا لاکتات در عرق، واکنش میدهد.
دادههای دستگاه مذکور را میتوان از طریق تلفنهای هوشمند مشاهده کرد. از آنجایی که این دستگاه ضد آب است، بنابراین شناگران نیز میتوانند از آن استفاده کنند.
پژوهشگران دانشگاه نورت وسترن اکنون بر روی توسعه حسگری برای اوره و کراتینین کار میکنند تا توسط آنها کاربر بتواند از عملکرد کلیههای خود آگاه شود.
یافتههای این مطاله در مجله “Science Advances” منتشر شد.
[ad_2]
Source link