به من گفته شده بود ” بهتره حواست باشه که چه کسی را بوس می‌کنی! “. دبیرستانی بودم که بیماری مونو شایع شد. بچه‌ها یک ماه از مدرسه عقب افتادند؛ به همه گفته شده بود که این مسئله به خاطر آن است که ” تعداد زیادی از مردم، تعداد زیاد دیگری را بوسیده اند”. وقتی این اتفاق افتاد فقط دو سه تا از بچه‌ها مونو [۱]گرفته بودند که آن‌ها حتی همدیگر را هم نمی‌شناختند، بقیه اش هیجان زیاد، شایعه و داستان بود. اما این ” بیماری بوسیدن”، که خیلی‌ها آن را اینطور می‌نامیدند، همیشه برای من جای سئوال داشت. آیا واقعاً خطرناکه؟ آیا واقعاً بوس کردن کار پرریسکیه؟

بیماری مونو از طریق عفونتی با ویروس اشتاین – بار [۲](EBV) ایجاد می‌شود، بعد از تماس با ویروس (EBV)، هیچگونه علامتی در بیمار دیده نمی‌شود- در واقع، در بیش از ۹۵% افراد بزرگسال، شواهدی از وجود پادتن این ویروس که در گذشته به بدن وارد شده است، دیده می‌شود، اگرچه اکثر آن‌ها هیچ بیماری مرتبطی را به خاطر نمی‌آورند. به دلایلی که همچنان ناشناخته مانده است، فقط تعدادی از مردم بعد از تماس با ویروس (EBV) به بیماری مونو که همراه با خستگی، سردرد، درد ماهیچه‌ها یا مفاصل، تب، ورم غدد لنفاوی و گلو درد است، دچار می‌شوند. درست است که ویروس EBV در آب دهان موجود است و می‌تواند از طریق بوسیدن منتقل شود، اما مونو بیماری بسیار واگیرداری نیست و همچنین از طرق دیگری هم مانند سرفه یا عطسه می‌تواند انتقال یابد. از آنجایی که هیچ گونه علامتی وجود ندارد، جلوگیری از انتشار این ویروس کار آسانی نیست. حتی زمانی هم که علامتی هم وجود داشته باشد، قبل از تشخیص بیماری هم می‌تواند مسری باشد.

سایر عفونت‌ها نیز می‌توانند موجب بیماری‌هایی شبیه به مونو مثل [۳](CMV) و بقیه بیماری‌های ویروسی شوند. آزمایش‌های خون معمولاً می‌توانند در صورت لزوم به تشخیص بیماری مونو کمک کنند.

هیچ درمان مؤثر و قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما استامینوفن یا ایپوبروفن و مایعات می‌توانند مفید باشند. اکثر کسانی که به این بیماری دچار می‌شوند، بعد از مدت یک یا دو هفته کاملاً بهبود می‌یابند. در اغلب موارد احساس خستگی بیش از یک ماه به طول می‌انجامد، اما حتی در آن موقع نیز بازگشت به حالت عادی انتظار می‌رود. به دلیل اینکه ممکن است طحال بزرگ شود و چنانچه آسیب ببیند، می تواند پاره شود، به افرادی که دچار مونو هستند توصیه می‌شود حداقل تا یک ماه بعد از بهبودی، سراغ هیچگونه ورزشی نروند.

بیماری‌های عفونی مربوط به بوسیدن

در تبادل هرگونه ترشحی از بدن، خطر انتقال عوامل عفونی وجود دارد. اگرچه بدن سیستم‌های دفاعی دارد که از عفونت‌ها جلوگیری می‌کند ولی آن‌ها برای بعضی از عفونت‌ها بهتر از عفونت‌های دیگر عمل می‌کنند. برای مثال، HIV و هپاتیت B. به راحتی از طریق روابط جنسی منتقل می‌شوند، حال آنکه هپاتیت ‍ C. به سادگی از این طریق انتقال نمی‌یابد.

به طور مشابه، بعضی از بیماری‌ها به راحتی بیماری‌های دیگر، از طریق بوسیدن انتقال نمی‌یابند. HIV به ندرت از راه بوس کردن سرایت می‌کند؛ و چنانچه انتقال اتفاق بیافتد، به خاطر زخم‌های بازی است که در دهان وجود دارند و امکان تماس با خون و نه فقط بزاق دهان را ایجاد می‌کنند. از سوی دیگر، بسیاری از بیماری‌های ویروسی نیز از طریق بوسیدن انتقال می‌یابند: ویروس تبخال، عامل تاول‌های تبخالی، تاول‌های ناشی از تب از این قبیل هستند. در حقیقت، بیماری‌هایی که از طریق بوسیدن انتقال می‌یابند، مانند مونو، تأثیر کمی بر کل سلامتی بدن دارند.

نتیجه کلی

اگرچه این مطلب درست است که ویروس EBV به راحتی از طریق بوسیدن از یک شخص به شخص دیگری انتقال می‌یابد، معمولاً هیچ بیماری مرتبطی با این عفونت تشخیص داده نمی‌شود. حتی در زمان وقوع مونو، بهبودی کامل در مدت زمانی کوتاه، یک قاعده است.

پس باوجود اینکه ” بیماری بوسیدن ” واقعی است، ولی عمل بوس کردن به ندرت خطری برای سلامتی شما محسوب می‌شود.