یکی از کاربران سیناپرس در سوالی پرسیده است: جوانی بیست و هفت ساله هستم که حدود چهار ما پیش بر اثر تصادف رانندگی، استخوان پای راستم دچار آسیب دیدگی شد، اما هنوز پس از گذشت چند ماه استخوان پایم جوش نخورده است. آیا دیر جوش خوردن استخوان در نهایت به جراحی منتهی می‌شود؟ در صورت جوش نخوردن استخوان چه اقدامات درمانی باید انجام شود؟

زمان قعطی برای اینکه بتوان گفت: جوش خوردن شکستگی به تاخیر افتاده است، وجود ندارد و تعیین مرز زمانی، قراردادی است و تا حدی به استخوان آسیب دیده بستگی دارد. به عنوان یک قاعده کلی، اگر شکستگی ۳ تا ۴ ماه پس از آسیب هنوز متحرک باشد، جوش خوردن دچار تاخیر شده است.

اگر شرایط دیر جوش خوردن برای ماه‌های بیشتر به طول بیانجامد، شکستگی وارد وضعیت دیگری می‌شود که جوش نخوردن گفته می‌شود. افتراق بین این دو وضعیت روشن است. در دیر جوش خوردن، در بررسی استخوان هیچ نشانه‌ای وجود ندارد تا عنوان شود که جوش خوردن رخ نخواهد داد، اما در جوش نخوردن، تغییرات مشخصه‌ای در پرتونگاری مشاهده می‌شود که نشان می‌دهد بهبود شکستگی بدون درمان فعال‌تر مکمل، هرگز اتفاق نخواهد افتاد.

در اغلب موارد درمان ابتدایی (اولیه) دیرجوش خوردن انتظار است، به این امید اینکه شکستگی در نهایت بدون برخورد جراحی به گونه‌ای رضایتبخش جوش بخورد. صبر کردن معمولا نتیجه بخش است، اما اگر زمانی فرا رسد (احتمالا ۶ ماه یا حدود ۶ ماه پس از شروع درمان) که جوش خوردن پیشرفتی نشان ندهد، در این هنگام درمان جراحی را باید مد نظر قرار داد.

اگر چنانچه شکستگی ماه‌ها جوش نخورده باقی بماند، تغییرات پرتونگاری مشخصی ایجاد می‌شود که احتمال وضعیت ماندگار جوش نخوردن را مطرح می‌کند. سر‌های استخوان در محل شکستگی متراکم و گرد می‌شوند.

درمان جوش نخوردن به محل شکستگی و درجه ناتوانی بستگی دارد. در بعضی موارد، جوش نخوردن ناتوانی خفیفی ایجاد می‌کند و بهتر است بدون درمان رها شود- مانند شکستگی‌های خاص استخوان اسکافوئید (یکی از استخوان های مچ دست) -، زیرا اغلب جوش نخوردن شکستگی‌ها ناتوان کننده است، بنابراین درمان جراحی مطلوب خواهد بود.

اغلب شکستگی‌های جوش نخورده استخوان‌های بلند به خوبی با پیوند استخوانی درمان می‌شوند که معمولا این روش در تحریک جوش خوردن موفقیت آمیز خواهد بود.