به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایلنا، تراکتورسازان که هنوز از شوک خرید‌های جذابی مثل کوین کنستانت برای هافبک دفاعی یا همکاری با ژرژ لیکنز بلژیکی برای نیمکت خود بیرون نیامده این روزها در انتظار یک خبر خوش دیگر هستند و آن هم توافق زنوزی با رضا قوچان نژاد، مهاجم سابق تیم ملی است.

قوچان نژاد که قصد دارد آپوئل جدا شود این روزها در ترکیه به همراه خانواده مشغول استراحت و البته بررسی پیشنهاداتش است و در همان هتلی مستقر است که زنوزی اهداف بلند پروازانه‌ خودش را برای ساخت تراکتور رویایی مرور می‌کند و این همنشینی شائبه‌های باز شدن دوباره باب مذاکره برای تراکتوری شدن قوچان نژاد را ایجاد کرده است.

تراکتور و قوچان نژاد پیش از این یک بار پای میز مذاکره نشستند ولی در نهایت توافق حاصل نشد و حالا در شرایطی که تا حدی نسبت به قبل متفاوت است مذاکرات را از سر گرفته و این بار شرایط دو طرف اینطور ایجاب می‌کند که شانس بیشتری برای توافق قائل باشیم.

سوای اینکه نتیجه مذاکرات زنوزی و قوچان نژاد چه خواهد شد، بررسی تراکتورسازی پرمهره و رویایی هواداران این تیم که با ورود این بازیکن به ترکیب قدرت مضاعفی پیدا می‌کند هم خالی از لطف نیست.

تراکتورسازان در حال حاضر آنتونی استوکس را به عنوان مهاجم در ترکیب خود دارند و یک گزینه دیگر هم به این جمع اضافه خواهد شد که فرض ما روی توافق با قوچان نژاد است و در این شرایط ژرژ لیکنز دست بازی برای طراحی برنامه‌های هجومی مختلف خود خواهد داشت.

پلن‌های هجومی تراکتورسازی در نیم فصل دوم:

تراکتورسازی برای تکمیل شدن نفراتش نیاز به جذب یک مهاجم دیگر دارد و حتی اگر توافق قوچان نژاد با این باشگاه را منتفی هم بدانیم بازهم این باشگاه بازیکنی برای قرار گرفتن کنار استوکس جذب خواهد کرد و برای همین در بررسی پلن‌های هجومی این تیم نزدیک‌ترین گزینه که خود قوچان نژاد هست را لحاظ کرده ایم.

تراکتورسازی در دروازه خودش فروزان و اخباری را در اختیار دارد و 4 مدافع این تیم هم از نفراتی مثل حاج صفی، موسوی، طیبی، سلیمی، عبدالله‌زاده، مهدیزاده و احتمالا کنعانی‌زادگان تشکیل می‌شود که در اینجا چینش دفاعی خیلی مورد بحث نیست. در پست هافبک دفاعی هم کوین کنستانت و مهدی مهدیپور حضور دارند که می‌توانند تراکتور را در این پست بیمه کنند ولی چینش تراکتورسازی در فاز هجومی توانایی تطبیق با تاکتیک‌های مختلف را دارد.

پلن شماره 1:

رضا قوچان نژاد با خصوصیات خوبی که دارد یک بازیکن چند پسته نیست و فقط توانایی بازی به عنوان مهاجم نوک را دارد که در این شرایط می‌تواند یا زوج استوکس در نوک حمله باشد یا مهاجم مرکزی در سیستم تک دفاعه یا همراه با دو بال راست و چپ. در یکی از این پلن‌ها این دو نفر در حالی کنار هم قرار می‌گیرند که پشت سرشان دژاگه و شجاعی با تجربه حضور دارند و سوگیتا و اسماعیلی‌فر هم هافبک‌های کناری خواهند بود و این ترکیب هجومی از هر طرف امکان طراحی حمله و ایجاد خطر روی دروازه حریف را دارد. در این سیستم یک فقط یک هافبک دفاعی قابلیت بازی کردن دارد که احتمالا کنستانت خواهد بود.

پلن شماره 2:

در این چینش هافبک دفاعی با ویژگی‌های تخصصی مهدیپور و کنستانت در اختیار لیکنز نیست و باید مثل توشاک از شجاعی در پست هافبک میانی استفاده کند که قوای هجومی تیم را افزایش داده ولی دفاع را آسیب پذیر می‌کند. در این سیستم قوچان نژاد مهاجم نوک است و استوکس و اسماعیلی‌فر بال‌های کناری او و دو هافبک هجومی تیم هم دژاگه و سوگیتا هستند. این سیستم بیشتر برای پلن جایگزین در نیمه دوم و جبران عقب افتادن تیم مناسب است.

پلن شماره 3:

تقریبا همان چهار – چهار – دو لوزی است که دو هافبک کناری را تا حدودی متمایل به خط طولی زمین و البته دروازه حریف نزدیک می‌کند که در این سیستم کار کنستانت در خط هافبک دفاعی سخت می‌شود ولی بار هجومی تیم کامل است. دژاگه (یا اسماعیلی‌فر) هافبک راست و سوگیتا (یا دژاگه) هافبک چپ هستند و شجاعی پشت دو مهاجم بازی خواهد کرد. زوج قوچان نژاد و استوکس هم در نوک حمله. در این سیستم هم توپ‌های هوایی خوبی روی دروازه ارسال می‌شود و هم بازی زمینی در دستور کار قرار دارد.

جمع بندی:

با همه تفاسیر موجود و البته محتمل بودن اینکه قوچان نژاد یک خرید موفق برای تراکتورسازی خواهد بود ولی باز هم سه نکته در این میان حائز اهمیت است. تطبیق پذیری رضا با فضای جدید، هماهنگ شدن وی با استوکس به عنوان زوج خط حمله و البته استفاده درست لیکنز از توانایی‌های وی در ترکیب که باعث می‌شود حضور در تراکتور هم برای قوچان نژاد اتفاق خوبی باشد و هم برای باشگاه تبریزی. در این شرایط می‌توان گفت تراکتوری به مراتب قدرتمندتر از نیم فصل اول را شاهد خواهیم بود که حتی می‌تواند گزینه اصلی قهرمانی در لیگ برتر باشد.