آویشن از خانواده گیاه نعناع است که به شکل درختچه‌ای کوچک و پر از شاخه‌های علفی می‌باشد. آویشن گیاهی است که از خواص و مزایای زیاد آن در بهبود و درمان بسیاری از بیماری‌ها استفاده می‌شود. آویشن یک آنتی اکسیدان قوی برای حفظ چربی‌های بدن در برابر آسیب رادیکال‌های آزاد است. امروزه اغلب از آویشن به صورت دمنوش و یا مصارف آشپزی استفاده می‌شود. اما به طور کلی، گیاه و دمنوش آویشن در مصارف زینتی، آشپزی، مواد شوینده و مواد دارویی کاربرد زیادی دارد.

خواص آویشن

از آویشن در دوران رم باستان، برای جلوگیری از مسمومیت استفاده می‌شد، مثلا اگر شخصی دچار مسمومیت می‌شد، او را با آب آویشن حمام می‌کردند تا از تاثیرات مسمومیت جلوگیری کنند. در زمان‌های قدیم که یخچال وجود نداشت از آویشن را در پخت غذا استفاده می‌کردند تا تأثیر مخرب گوشت فاسدشده را کم کند و از بروز بیماری‌های ناشی از مصرف غذای ناسالم پیشگیری کنند. همچنین به جای آنتی بیوتیک‌های قوی امروزی، از آویشن برای درمان زخم‌ها استفاده می‌کردند.

چنانچه در مطلب خواص آویشن به صورت کامل توضیح دادیم به طور کلی آویشن تاثیر بسیار زیادی در بهبود وضعیت سیستم ایمنی، دستگاه‌های تنفسی، گوارشی، عصبی و بخش‌های دیگر بدن دارد. تاثیر این گیاه را بر افزایش قد و طول عمر نمی‌توان نادیده گرفت. روغن این گیاه برای افزایش قدرت ذهن، تسریع گردش خون، جوانسازی پوست و بهبود سلول‌های بدن دارای خواص بسیار است. همچنین در درمان آکنه، فشار خون، سرطان روده بزرگ، کاهش موخوره و ریزش مو نیز دارای فواید زیادی می‌باشد.

این گیاه آنتی باکتریال دارای ویتامین K. است که موجب افزایش کلیسیم، آهن و بهبود پوکی استخوان می‌شود. آویشن دارای موادی به نام تیمول و کلرهگزیدین است که از پوسیدگی دندان جلوگیری می‌کنند. علاو بر این بیماران کلیوی و افراد دارای تنگی نفس می‌بایست برای بهبود و کاهش بیماری، از ترکیب یک قاشق مرباخوری عسل را با ۱۰ گرم گیاه آویشن دمنوش تهیه کرده و آن را میل کنند.

زمانی که پای سلامتی به میان می‌آید، آویشن مانند یک داروخانه مجهز، سلامت بدن را تامین می‌کند، اما همانگونه که در مطلب عوارض آویشن توضیح داده شد همین گیاه درمانی قوی برای برخی افراد مضر است.

چه کسانی نباید آویشن مصرف کنند

خواص آویشن بی شمار است، اما افرادی هستند که نباید از این گیاه دارویی فوق العاده استفاده کنند مانند:
افراد مبتلا به کم و پر کاری تیروئید نباید از آویشن استفاده نمایند، زیرا بر روی غده‌ی تیروئید تاثیری منفی می‌گذارد. اما مصرف منظم آویشن ممکن است سطح هورمون تیروئید را کاهش دهد. مصرف بیش از اندازه گیاه آویشن در بارداری خطر افزایش سقط جنین را به همراه دارد. ماده شیمیایی تیمول که در آویشن وجود دارد باعث کاهش ضربان قلب، افت دمای بدن، بروز حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه و سردرد می‌شود.

تیمول و کارواکرول از ترکیبات شیمیایی آویشن هستند. افرادی که حساسیت دارند ممکن است پس از مصرف آویشن از تحریک غشا‌های مخاطی رنج ببرند؛ بنابراین نباید از آویشن استفاده کنند. افرادی که شیمی درمانی می‌کنند قبل از استعمال موضعی آویشن، به شکل تیمول، که باعث جذب فلوروراسیل (داروی درمان سرطان) می‌شود با پزشک مشورت نمایند. مصرف آویشن برای کودکان زیر ۱۰ سال خطرناک است حتی از دهانشویه‌ی لیسترین هم که حاوی آویشن است نباید به عنوان ضدعفونی کننده‌ی دهان برای کودکان مصرف شود و استفاده از آن باید تحت نظر پزشک باشد.

برخی افراد به به گیاهانی از خانواده نعناع آلرژی دارند و مصرف آن‌ها موجب بروز حساسیت در این افراد می‌شود. مثلا در صورت وجود حساسیت به رزماری، کرفس و پونه، ممکن است به آویشن نیز حساسیت وجود داشته باشد. آویشن دارای خواص افزایش فشار خون است؛ بنابراین اگر فشار خون شما بالا است از مصرف گیاه، روغن، چای و دمنوش آویشن خودداری کنید. همچنین در صورت مصرف دارو‌های فشار خون از آویشن نباید استفاده شود.

فشار خون

در صورت ابتلا به اختلالات انعقاد خون و یا استفاده از رقیق کننده‌ای خون، از مصرف زیاد آویشن خودداری کنید. همچنین ۲ هفته قبل از عمل جراحی باید مصرف آویشن را کنار بگذارید.

آویشن موجب اختلال در عملکرد گیرنده‌ی پروژسترون و استروژن می‌شود؛ بنابراین در صورت مصرف دارو‌های پیشگیری از بارداری و یا دارو‌های جایگزین هورمونی، برای استفاده از آویشن با پزشک مشورت کنید. در برخی از مطالعات نشان داده شده است که افرادی که از لیسترین، به عنوان یک ضد عفونی کننده برای درمان مشکلات مزمن انگشت پا استفاده میکنند، به التهابات پوستی مبتلا می‌شوند. البته ممکن است این یک واکنش آلرژیک باشد، به همین دلیل بر روی جراحات پوستی و در افراد مبتلا به آتوپی از مصرف آن خودداری کنید.