نارسایی مزمن کلیه در واقع، از بین رفتن تدریجی عملکرد کلیه است. کلیه مواد زائد و مایعات اضافی را از خون فیلتر می‌کند، و این مواد زائد از طریق ادرار دفع می‌شوند. هنگامی که نارسایی کلیه به مرحله پیشرفته می‌رسد، سطح خطرناک مایعات، الکترولیت‌ها و ضایعات می‌توانند در بدن ایجاد شود. در مراحل اولیه بیماری مزمن کلیه، ممکن است علائم کمی داشته باشید. بیماری مزمن کلیه تا زمانی که عملکرد کلیه شما به میزان قابل توجهی مختل نشود ممکن است آشکار نباشد. درمان بیماری مزمن کلیه در کاهش سرعت پیشرفت کلیه، معمولاً با کنترل علت اصلی، متمرکز است. بیماری مزمن کلیه می‌تواند تا نارسایی کلیه در مرحله انتهایی پیش رود، که بدون فیلتر مصنوعی (دیالیز) یا پیوند کلیه کشنده است.

علائم نارسایی کلیوی

در صورت پیشرفت آهسته آسیب به کلیه، علائم و نشانه‌های بیماری مزمن کلیه به مرور زمان ایجاد می‌شوند. علائم و نشانه‌های بیماری کلیوی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

حالت تهوع
استفراغ
از دست دادن اشتها
خستگی و ضعف
مشکلات خواب
تغییر در میزان ادرار کردن
کاهش تمرکز ذهن
گرفتگی عضلات
تورم پا‌ها و مچ پا
خارش مداوم
درد قفسه سینه، در صورت ایجاد مایعات در اطراف آستر قلب
تنگی نفس، اگر مایعات در ریه‌ها جمع شوند
فشار خون بالا به طوری که کنترل آن دشوار است
علائم و نشانه‌های بیماری کلیوی اغلب غیر اختصاصی هستند، به این معنی که می‌توانند در اثر بیماری‌های دیگر نیز ایجاد شوند. از آنجا که کلیه‌ها بسیار سازگار هستند و قادر به جبران عملکرد از دست رفته هستند، ممکن است علائم و نشانه‌ها تا زمانی که آسیب جبران ناپذیری ایجاد نشده باشد ظاهر نشوند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

در صورت بروز علائم بیماری کلیوی، با پزشک خود ملاقات کنید. اگر یک بیماری دارید که احتمال ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می‌دهد، پزشک احتمالاً در حین مراجعه به طور منظم فشار خون و عملکرد کلیه شما را با آزمایش ادرار و خون کنترل می‌کند.

علل نارسایی کلیوی

بیماری مزمن کلیه زمانی اتفاق می‌افتد که یک بیماری شرایط عملکرد کلیه را مختل می‌کند و باعث می‌شود آسیب کلیه در طی چند ماه یا سال بدتر شود. بیماری‌ها و شرایطی که باعث بیماری مزمن کلیه می‌شود عبارتند از:

دیابت نوع ۱ یا نوع ۲
فشار خون بالا
گلومرولونفریت، التهاب واحد‌های تصفیه کلیه (گلومرول)
نفریت بینابینی، التهاب توبول‌های کلیه و ساختار‌های اطراف آن
بیماری کلیه پلی کیستیک
انسداد طولانی مدت دستگاه ادراری، از شرایطی مانند بزرگ شدن پروستات، سنگ کلیه و برخی سرطان‌ها
ریفلاکس، شرایطی که باعث برگشت ادرار به کلیه‌ها می‌شود
عفونت مکرر کلیه، که به آن پیلونفریت نیز گفته می‌شود

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به بیماری مزمن کلیه را افزایش دهد عبارتند از:

دیابت
فشار خون بالا
بیماری قلبی و عروقی (قلبی و عروقی)
سیگار کشیدن
چاقی
سابقه خانوادگی بیماری کلیوی
ساختار غیر طبیعی کلیه
افزایش سن

عوارض نارسایی کلیوی

بیماری مزمن کلیه می‌تواند تقریباً در هر قسمت از بدن شما تأثیر بگذارد. عوارض بالقوه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تحمع مایعات که می‌تواند منجر به تورم بازو‌ها و پاها، فشار خون بالا یا جمع شدن مایعات در ریه‌ها شود.
افزایش ناگهانی سطح پتاسیم خون (هیپرکالمی) این عامل می‌تواند باعث اختلال در عملکرد قلب شده و زندگی فرد را تهدید کند.
تعیف استخوان‌ها و شکننده شدن آن‌ها
آنمی یا کم خونی
پریکاردیت، التهاب غشاء کیسه‌ای که قلب شما را می‌پوشاند (پریکارد)
کاهش پاسخ ایمنی، این عامل باعث می‌شود تا در مقابل عفونت آسیب پذیرتر شوید.
آسیب به سیستم عصبی مرکزی، که می‌تواند باعث مشکل در تمرکز، تغییر شخصیت یا تشنج شود.
کاهش میل جنسی، اختلال در نعوظ یا کاهش باروری
عوارض این بیماری در دوره بارداری خطراتی را برای مادر و جنین در حال رشد ایجاد می‌کند.
در نهایت آسیب جبران ناپذیر به کلیه ها، به بقای دیالیز یا پیوند کلیه نیاز دارد.

درمان نارسایی کلیه