کافئین به عنوان ترکیب فعال چای و قهوه که بسیار مورد مطالعه بوده است، یک محرک فیزیولوژیک با مصرف بالا در میان جمعیت‌های مختلف دنیا است. منابع طبیعی حاوی کافئین در رژیم غذایی عمدتا چای و قهوه هستند. نتایج مطالعات در خصوص اثرات بلند مدت مصرف کافئین بر پیامد‌های متابولیکی همچنان متناقض است. مصرف کافئین روزانه افراد بر تنظیم فشارخون، پیامد‌های قلبی عروقی و عملکرد عروق می‌تواند موثر باشد.

از آنجایی که اطلاعات کمی در خصوص اثرات مصرف روزانه کافئین از رژیم غذایی بر بیماری‌های کلیوی در قالب مطالعات اپیدیمولوژیک وجود دارد، محققان، تحقیقی به منظور بررسی ارتباط دریافت کافئین با بروز بیماری مزمن کلیوی در بزرگسالان شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران طی شش سال پیگیری انجام داده‌اند.

مطالعه حاضر در قالب مطالعه قند و لیپید تهران بر روی ۲۳۶۹ مرد و زن بالای ۲۰ سال که عارضه قلبی نداشته‌اند، انجام شد. طی این تحقیق، مقدار مصرف (میلیگرم/روز) کافئین و میزان مصرف چای (فنجان/روز) و قهوه (فنجان در هفته) رژیم غذایی محاسبه و طبقه بندی شد. بروز بیماری مزمن کلیوی تا فاز پنجم مطالعه قند و لیپید تهران پیگیری و ثبت شد. برای ارزیابی ارتباط کافئین، چای و قهوه رژیم غذایی با بروز بیماری مزمن کلیوی از مدل‌های رگرسیون لجستیک چندگانه استفاده شد.

بر اساس اعلام پایگاه نتایج پژوهش‌های سلامت، بنا بر نتایج حاصل از این مطالعه، رابطه معکوس و معناداری بین مصرف قهوه و بروز بیماری قلبی عروقی و همچنین رابطه مستقیم و معنادار بین مصرف چای و مقدار کل کافئین مصرفی با بروز بیماری قلبی-عروقی مشاهده شد.

مقاله حاصل از این پژوهش که توسط زهرا گائینی، زهرا بهادران و فریدون عزیزی از پژوهشکده غدد درون‌ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و پروین میرمیران از انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای و صنایع غذایی کشور نوشته شده در نشریه Nutrition and Metabolism منتشر شده است.