فیلم‌های ترسناک را می‌توان یکی از ژانر‌های پرطرفدار و جذاب دنیای سینما محسوب کرد. این فیلم‌ها معمولاً دارای محتوایی خشن بوده و در بیشتر آن‌ها شاهد قربانی شدن شخصیت‌های اصلی و فرعی فیلم به روش‌های مختلفی هستیم که همین موضوع در کنار ایجاد حس تعلیق و غافلگیری، ارکان اصلی فیلم‌های ترسناک به شمار می‌روند.

یک جستجوی ساده مشخص می‌کند که تاریخ سینما مملو از فیلم‌های خون‌آلود و خشن است و بسیاری از تماشاچیان به این فیلم‌ها علاقه‌مند بوده و بسیاری نیز از این گروه فیلم‌ها فراری هستند.

بهترین نمونه برای این مورد را می‌توان فیلم اره دانست که موافقان و منتقدان فراوانی داشته و کمتر فیلمی را در طول تاریخ سینما می‌توان از این نظر با فیلم اره مقایسه کرد، زیرا نظرات ثبت‌شده و آرا مرتبط با این فیلم به حدی متناقض و ضد هم هستند که نشان می‌دهد، بسیاری از تماشاچیان از این فیلم منزجر شده و احساس بدی نسبت به آن داشته و گروه پرتعدادی نیز از آن بسیار لذت برده‌اند؛ بنابراین گویا نمی‌توان نظریه‌ای قطعی در این رابطه ارائه کرده و اگر مشکلی برای شما در تماشای این ژانر از فیلم‌های سینمایی وجود داشته باشد، ممکن است در مورد میلیون‌ها نفر دیگر این مشکل به‌کلی به وجود نیاید.

افرادی که از تماشای فیلم‌های ترسناک لذت می‌برند، به‌احتمال‌زیاد در آزمون‌های روان‌شناسی نمرات کمتری ازنظر حس همدردی و همدلی کسب کرده و در عوض در حوزه نمره شخصیتی معروف به احساس جستجو و هیجان، امتیاز بیشتری می‌گیرند. این گروه از افراد معمولاً از ورزش‌ها و تفریحات خطرناک لذت می‌برند.

جذابیت فیلم‌های خونین و آمیخته با جنایت در توانایی آن‌ها برای تحریک بیننده از طریق ایجاد ترس و وحشت آنی و هیجان است. مطمئناً، همه افراد نسبت به این صحنه‌ها و هیجانات موجود در فیلم‌های ترسناک، واکنشی مشابه نشان نمی‌دهند.

مطالعات پژوهشگران نشان می‌دهد افرادی که از تماشای فیلم‌های ترسناک لذت می‌برند، به‌احتمال‌زیاد در آزمون‌های روان‌شناسی نمرات کمتری ازنظر حس همدردی و همدلی کسب کرده و در عوض در حوزه نمره شخصیتی معروف به احساس جستجو و هیجان، امتیاز بیشتری می‌گیرند. این گروه از افراد معمولاً از ورزش‌ها و تفریحات خطرناک لذت می‌برند.

تیمی از پژوهشگران دانشگاه ینا (University of Jena) در کشور آلمان با تصویربرداری از مغز افراد مختلف در حین تماشای فیلم‌های ترسناک دریافتند که افراد دارای احساس جستجو و هیجان در هنگام تماشای فیلم‌های عادی و معمولی سطح فعالیت عصبی بسیار پائین تری از حد معمول دارند، اما در حین تماشای فیلم‌های ترسناک و هیجان‌انگیز، مغز این افراد واکنش‌های سریع‌تری نشان داده و تحریکات و واکنش‌هایی نشان می‌دهد که مطابق با خواسته‌های مبتنی بر هیجان آن‌ها است.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که افراد، فیلم‌های ترسناک را به چه صورتی تماشا می‌کنند؟ یعنی آیا ترجیح می‌دهند به‌تن‌هایی به تماشای چنین فیلم‌هایی بنشینند یا با نزدیکان و دوستان خود فیلم را تماشا کنند؟

روان شناسان طی دهه‌های گذشته و از سال ۱۹۸۰ میلادی تاکنون به بررسی این موضوع پرداخته و دریافتند اگر شما با یکی از نزدیکان خود که با وی رابطه عاطفی قوی دارید (برای نمونه، همسر) فیلم ترسناک نگاه کنید، این موضوع سبب افزایش وابستگی و نزدیکی شما به یکدیگر خواهد شد.

این همان موضوعی است که در دهه ۸۰ میلادی در بین روان شناسان با عنوان تئوری «به آغوش یکدیگر پناه بردن» شناخته می‌شد. در خاتمه توصیه می‌شود بهتر است فیلم‌های ترسناک را به‌تن‌هایی نگاه نکرده و اگر طرفدار این ژانر از فیلم‌ها هستید، به‌صورت گروهی از آن لذت ببرید.