دیابت به عنوان یک مشکل سلامت جدی شناخته می‌شود که روند ابتلا به آن رو به افزایش است و به نسبت‌های اپیدمی نزدیک می‌شود. به عنوان مثال، آمار موسسه تحقیقات دیابت آمریکا نشان می‌دهد که ۲۴.۲ میلیون نفر یا ۱۰.۵ درصد جمعیت این کشور به دیابت مبتلا هستند.

۱۴.۳ میلیون نفر از افراد مبتلا به دیابت در این کشور بیش از ۶۵ سال سن دارند.

دیابت می‌تواند بسیاری از بخش‌های بدن را تحت تاثیر قرار دهد و با عوارض جدی از جمله بیماری قلبی، سکته مغزی، نابینایی، نارسایی کلیوی، و قطع عضو نیز مرتبط است.

ورزش و رژیم غذایی دو سلاح اصلی ما برای پیشگیری از ابتلا به دیابت محسوب می‌شوند.

اما در کنار پرهیز از شکر و غذا‌های فرآوری شده و دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم دقیقا چه چیزی باید مصرف کنیم تا احتمال ابتلا به دیابت کاهش یابد؟

یک ماده معدنی وجود دارد که شاید تبلیغات زیادی درباره آن وجود نداشته باشد، اما ممکن است عاملی کلیدی در پیشگیری از ابتلا به دیابت باشد.

منگنز برای تنظیم قند خون

منگنز یک ماده معدنی کمیاب ضروری است به این معنی که بدن انسان به مقادیر کم از آن نیاز دارد، اما بدون این ماده مغذی بدن دچار مشکل می‌شود.

برای درک بهتر باید به این نکته اشاره داشت که آهن نیز یک ماده معدنی کمیاب ضروری است و می‌دانیم که کمبود آن به کم خونی منجر می‌شود.

بیشتر میزان منگنز در پانکراس متمرکز شده است و در تولید انسولین نقش دارد.

فردی که کمبود منگنز دارد دچار اختلال در تحمل گلوکز خواهد شد. به بیان دیگر، گلوکز خون وی بیش از سطوح عادی افزایش می‌یابد، اما نه به اندازه‌ای زیاد که برای تشخیص سریع دیابت کافی باشد.

پیوند کمبود منگنز با خطر دیابت

بنابر مطالعه‌ای که اخیرا در نشریه Diabetes Care منتشر شد، مصرف منگنز بیشتر با خطر کمتر دیابت ابتلا به نوع ۲ بین زنان یائسه مرتبط بوده است.

در این مطالعه شرایط ۸۴، ۲۸۵ زن یائسه مورد بررسی قرار گرفت. ارتباط بین منگنز و خطر دیابت نوع ۲ در این افراد ارزیابی شد و پژوهشگران دریافتند خطر ابتلا به دیابت در افرادی که منگنز بیشتری مصرف می‌کردند ۳۰ درصد کمتر بود.

پژوهش‌های پیشین نیز از این نتایج پشتیبانی می‌کنند.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۴ که در کره جنوبی انجام شد، ارتباط بین سطوح مصرف منگنز و کاهش خطر ابتلا به دیابت را نشان داد.

در این مطالعه سطوح منگنز خون ۳، ۹۹۶ شرکت کننده اندازه گیری شد و این افراد از نظر ابتلا به دیابت و چهار بیماری مزمن دیگر مورد ارزیابی قرار گرفتند.

پژوهشگران دریافتند که سطوح منگنز خون در افراد مبتلا به دیابت به میزان قابل توجهی پایین است. این به پژوهشگران نشان داد که منگنز می‌تواند در حفظ سطح پایدار گلوکز نقش داشته باشد.

فواید دیگر منگنز برای بدن انسان

دریافت منگنز به میزان کافی از رژیم غذایی افزون بر کاهش خطر ابتلا به دیابت می‌تواند فواید سلامت دیگری را نیز ارائه کند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– منگنز برای قدرت و استحکام استخوان‌ها و پیشگیری از پوکی استخوان و شکستگی‌های استخوان ضروری است.

– منگنز یک گشادکننده رگ‌های خونی است، از این رو، به پیشگیری از سکته مغزی کمک می‌کند.

– منگنز در گوارش پروتئین‌ها و اسید‌های آمینه نقش دارد.

– منگنز در تولید تیروکسین، هورمونی که عملکرد عادی تیروئید را حفظ می‌کند، نقش دارد.

اما به چه میزان منگنز برای بهره‌مندی از فواید سلامت آن نیاز داریم؟

مقدار مصرف توصیه شده روزانه منگنز برای مردان بزرگسال ۲.۳ میلی گرم و برای زنان بزرگسال ۱.۸ میلی گرم است. مصرف مقادیر بیش از ۱۱ میلی گرم در روز می‌تواند منگنز را به یک ماده سمی تبدیل کند. از این رو، نباید در مصرف مکمل‌های منگنز زیاده‌روی کرد و باید به میزان مصرف توصیه شده توسط پزشک توجه داشته باشید.

از جمله منابع غذایی خوب برای منگنز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– مغزدانه ها، به ویژه بادام و گردوی آمریکایی

– لوبیا‌ها و حبوبات مانند لوبیا لیما و لوبیا چیتی

– جو دوسر و غلات صبحانه سبوس‌دار

– نان گندم کامل

– برنج قهوه‌ای

– اسفناج

– آناناس

– شکلات تلخ

– صدف سیاه

– سیب زمینی شیرین

همچنین، منگنز بخشی از آنزیم آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، یکی از مهم‌ترین آنتی اکسیدان‌های موجود در بدن انسان است. این آنزیم از طریق مبارزه با رادیکال‌های آزاد به پیشگری از ابتلا به بیماری کمک می‌کند.

از این رو، مصرف خوراکی‌های سرشار از منگنز نه تنها می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را کاهش می‌دهد، بلکه می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن شما نیز کمک کند. این همان چیزی است که در حال حاضر و با دنیاگیری بیماری کووید-۱۹ به آن نیاز داریم.