[ad_1] به گزارش بیزنس اینسایدر آزمایشگاه مهندسی زیستی در امآیتی (انستیتو مهندسی ماساچوست) در سال ۲۰۱۴ شروع به تولید حسگرهایی کرد که بتوانند ویروس ابولا را پس از انجماد خشک روی یک قطعه کاغذ شناسایی کند. گروهی کوچکی از دانشمندان امآیتی و هاروارد برای نخستین بار نتایج پژوهششان در این باره در سال ۲۰۱۶ منتشر کردند. از […]
[ad_1]
به گزارش بیزنس اینسایدر آزمایشگاه مهندسی زیستی در امآیتی (انستیتو مهندسی ماساچوست) در سال ۲۰۱۴ شروع به تولید حسگرهایی کرد که بتوانند ویروس ابولا را پس از انجماد خشک روی یک قطعه کاغذ شناسایی کند.
گروهی کوچکی از دانشمندان امآیتی و هاروارد برای نخستین بار نتایج پژوهششان در این باره در سال ۲۰۱۶ منتشر کردند. از آن هنگام به بعد این دانشمندان این تکنولوژی برای تهدید فزاینده ویروس زیکا تطبیق دادند.
اکنون آنها میخواهند این ابزار را دوباره برای شناسایی ویروس کرونا تطبیق دهند.
این گروه در حال ساختن ماسکهایی هستند که هنگامی که شخص دچار ویروس کرونا تنفس، سرفه یا عطسه کند، پیامهای نورانی ایجاد کند. اگر این تکنولوژی موفق باشد، میتواند خطاهای سایر روشهای غربالگری مانند اندازهگیری دما را تصحیح کند.
این دانشمندان میگویند چنین ماسکهایی میتوانند در فرودگاهها و سایر محلهای ترانزیت و نیز در اتاق انتظار بیمارستانها به عنوان شیوهای برای غربالگری مقدماتی افراد به کار روند.
حتی ممکن است افرادی که به این شیوه شناسایی میشوند، با فرستادن فوری نمونه از لحاظ وجود ویروس آزمایش کرد. در شرایطی که مشکلات ناشی از کمبود آزمایشهای تشخیصی و تاخیر در اعلام نتایج آن کار بسیاری از کشورها را در کنترل شیوع بیماری مشکل کرده است، ابزارهایی که به سرعت بیماران را شناسایی کنند، از اهمیت حیاتی برخوردارند.
این حسگرها از مواد ژنتیکی- DNA و RNA – تشکیل شدهاند که به ویروس متصل میشوند. این مواد ژنتیکی با استفاده از روش انجماد خشک با دستگاهی به نام «لیوفیلایزر» که رطوبت آنها را جذب میکند، بدون اینکه آنها را غیرفعال کند، به درون پارچه وارد میشوند.
این مواد در این شکل میتوانند در دمای اتاق برای چندین هفته پایدار بمانند، بنابراین ماسکهای حاوی آنها ماندگاری بالایی دارند.
این حسگرها برای فعال شدن به دو چیز نیاز دارند، یکی رطوبت که از ذرات تنفسی ایجاد شده از ترشحات مخاطی یا بزاق به دست میآید و دوم توالی ژنتیکی ویروسی که قرار است آن را شناسایی کنند.
وقتی این حسگرها فعال شدند، در طول یک تا سه ساعت نور فلورسانسی را از خود بیرون میدهند. این نور برای چشم عادی قابل دیدن نیست، اما با دستگاهی به نام فلوریمتر که نور فلورسانس را اندازه میگیرد، قابلتشخیص است.
این پژوهشگران از قبل حسگرهایی را ساختهاند که هنگام حضور ویروس از زرد به ارغوانی تغییر رنگ میدهند، بنایران تغییر رنگ حسگرها هم میتواند یک گزینه باشد.
هدف این دانشمندان این است که تا پایان تابستان این ماسکهای خاص برای توزیع عمومی به مرحله تولید برسانند.
[ad_2]
Source link