طاهر علیزاده، مشاور و روانشناس اظهار کرد: ازدواج دختر و پسر، پیوند دو نفر نیست؛ بلکه پیوند دو خانواده است. زمانی که طرفین ازدواج می‌کنند، دو نوع فرهنگ و آداب و رسوم خانوادگی به هم پیوند می‌خورد.

او افزود: ازدواج دو عضو از دو خانواده مستقل که قوانین‌شان نیز با یکدیگر تفاوت بسیاری دارد، می‌تواند مشکلاتی را هم برای خانواده تازه تأسیس و هم خانواده‌های هر یک از طرفین ایجاد کند.

این روانشناس بیان کرد: از مهمترین اصول ارتباطی بین زوجین و خانواده ها، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

رعایت حریم و مرز‌ها در حین داشتن صمیمیت: در اولین مرحله باید نسبت به نقش جدید خود و همچنین با وظایف و انتظاراتی که در خانواده همسر داریم بیشتر آشنا شویم. باید به سلسله مراتب قدرت در خانواده‌ها احترام بگذاریم و در عوض تلاش برای تغییر ساختار قدرت، به همان شکل قبلی آن را بپذیریم. توجه به قواعد و ساختار‌های خانواده همسر به معنی فاصله‌گیری نیست؛ بلکه به معنای ایجاد فضای صمیمی در چهارچوب قوانین خانواده همسر است.

حفظ رفتار و منش مودبانه: باید به این نکته توجه داشت که همزمان با افزایش صمیمیت و کم کردن فاصله ها، ارتباط محترمانه و مودبانه زمینه تمام رابطه‌ها باشد. برخی افراد صمیمیت را با بی‌ادبی اشتباه می‌گیرند و پس از مدت کوتاهی این موضوع، زمینه ساز اختلاف‌های خانوادگی می‌شود.

پذیرش شخصیت اعضا به همان شکل قبل: برخی افراد با ورود به خانواده همسر وسوسه می‌شوند تا بعضی از ویژگی و خصلت‌های خانواده همسر را تغییر دهند که به طور طبیعی عواقب منفی این کار را مشاهده می‌کنیم.

هنر گوش دادن، بدون نصیحت و قضاوت‌های ضروری: گاهی اوقات ممکن است یکی از اعضای خانواده تصمیم بگیرد با شما صحبت کند، اگر بتوانید به شکل فعالانه گوش دهید و از نصیحت و راه‌حل‌های شتاب‌زده اجتناب کنید؛ در واقع با این کار به عضو صمیمی و قابل اعتماد تبدیل می‌شوید.

پرهیز از مداخله در مسائل خانواده و حفظ رازداری: تا حد امکان زمان بروز اختلاف در خانواده همسر مداخله نکنید و علاوه برآن وقتی که خانواده همسر، شما را به عنوان یک عضو جدید می‌پذیرد؛ صحبت‌های شخصی داخل خانواده را به بیرون انتقال ندهید و از مطرح کردن آن با دیگران حتی خانواده خود پرهیز کنید (فقط در صورتی که ضرورت عقلانی وجود داشته باشد).

توجه به اولویت ها: به عنوان یک اصل همیشه به یاد داشته باشید که خانواده فعلی شما، خانواده همسر و فرزندانتان باید اولویت اصلی در زندگی شما باشند.

پرهیز از بحث‌هایی که پتانسیل اختلاف دارند: اگر فکر می‌کنید در خصوص موضوع خاصی با خانواده همسر اختلاف نظر دارید، از بحث‌هایی که منجر به اختلاف می‌شود به طور کامل پرهیز کنید.

پرهیز از ائتلاف در خانواده همسر: برخی مواقع به شکل ناخواسته و بدون آگاهی در اختلاف‌های خانوادگی همسر، ممکن است از شخص خاصی حمایت کنید. سعی کنید در اختلاف‌های درون خانوادگی همسر خود، فاصله را رعایت کنید و در صورت نیاز با رعایت اصل بی‌طرفی، کمک کننده باشید.

مدیریت میزان حضور در خانواده همسر: سعی کنید میزان حضور در خانواده همسر را طوری تنظیم کنید که صمیمیت و حریم خصوصی خانواده همسر حفظ شود.

ظرفیت حل مسئله در عوض فاصله‌گیری و قطع ارتباط: اگر با یکی از اعضای خانواده همسر خود به مشکل برخوردید، بجای بروز مشکل به همسرتان و تهدید به قطع رابطه؛ سعی کنید با رویکرد راه‌حل محور و کاهش تنش این مشکل را برطرف کنید. حتی اگر این اختلاف حل نشد، نباید این دیدگاه نامناسب را به همسر و سایر اعضای خانواده او نسبت دهید.

علیزاده در پایان گفت: اگر بتوانید در برخورد و ارتباط با خانواده همسر، بین دو مولفه احترام و حریم خصوصی تعادل برقرار و به اصول ذکر شده توجه کنید؛ نتایج مثبتی را در خانواده‌ها مشاهده می‌کنید.