پایگاه خبری هفت روز خبر

می‌دانیم زن و مرد به طور طبیعی، دارای زمینه‌هایی هستند که در صورت ارتباط زیاد با یکدیگر به سوی هم جذب می‌شوند و سرانجام در مسیری می‌افتند که تماس‌های عاطفی و جسمی بیشتر و صمیمانه‌تری با هم برقرار می‌سازند. از نظر اجتماعی، ما با چهار گروه افراد غریبه، همکار، دوست و همسر درتماس هستیم که از چهار طریق چهره‌ای، اندامی، کلامی و رفتاری(غیرکلامی) با آنها ارتباط برقرار می‌کنیم.

برقرار کردن رابطه سالم و ایمن در همه جوامع و فرهنگ‌های بشری به این صورت است که روش‌های چهارگانه‌ ارتباطی (چهره‌ای، اندامی، کلامی و رفتاری) باید به گونه‌ای باشد که مرزهای افراد با ما (غریبه، همکار، دوست و همسر) روشن باشند و در هم فرو نروند.
–

–
برای مثال ارتباط کلامی با گروه‌های چهارگانه، در پیوستار زیر قرار دارد:

غریبه: حرف نزدن یا در صورت ضرورت کم و کوتاه سخن گفتن.

همکار: صحبت‌های رسمی و جدی، بدون واردشدن در حوزه‌های شخصی و خصوصی.

دوست: صحبت های غیررسمی و دوستانه، به زبان نیاوردن نیازها و درخواست‌های جنسی.

همسر: گفت‌وگوهای عاطفی و صمیمانه، توصیف جنبه‌های جسمانی، شوخی‌های خصوصی‌تر، توصیف‌های شهوانی و تقاضاهای جنسی.

کتاب‌هـا و نوشـــته‌های روان‌شناســـان و صاحب‌نظران علوم ارتباطات در غرب، پر است از توصیــــف و تحلیل جنبــه‌ها و مرزهای ارتباطی.

اگر می‌گویند ارتباط یعنی تبادل اطلاعات و احساسات، با دو روش کلامی و غیرکلامی و اگر برای هر تماس و تبادلی قلمرویی را مشخص می‌کنند، به این خاطر است که افراد از نظر بیان عواطف و رازهای خود رابطه‌های غیرعمدی و یا آگاهانه جسمی و رفتاری دچار مشکلات فردی و اجتماعی نشوند.

آسیب‌های اخلاقی که در ارتباط زنان و مردان پیش می‌آیند و در محل کار با عنوان «مزاحمت جنسی» و در حریم خانوادگی به صورت «خیانت» خود را نشان می‌دهند، با همین بحث جنبه‌ها و مرزهای ارتباط، نظریه‌پردازی و تبیین شده‌اند.

اگر به دقت این مباحث علمی را مرور و دسته‌بندی و تلخیص کنیم. نقاط روشن، دقیق و کاربردی آنها، همان‌هایی است که در «فقه اسلامی» در مورد تماس با نامحرمان (یعنی افراد از مخالف که همسر و یا از بستگان خاص انسان نیستند) بیان کرده است.

یک مسلمان باورمند با رعایت چارچوب‌های شرعی، همان توصیه‌های علمی دانشمندان غیرمذهبی را عمل می‌کند اما با پشتوانه قوی ایمان به اسلام و تعالیم خداوند.

فقه اسلامی به ما آموخته است که سخن گفتن بی‌مورد و زیاد با جنس مخالف، شوخی کردن و عشوه‌گری، نمایان ساختن آرایه‌های چهر‌ه‌ای و  برهنگی‌های شهوت‌انگیز، برقرار کردن فاصله کم در تماس‌ها، به زبان‌آوردن نیازهای خصوصی و سخنانی با محتوای جنسی و …. همه و همه اشکال دارد.

اشکال دارد، نه به این خاطر که فرمان‌های زورگویانه حاکمی خدانام! زیر پا گذاشته می‌شود، بلکه از آن رو است که رهنمودهای شفابخش و زندگی‌ساز آفریدگاری آگاه به همه نیازها، انگیزه‌ها و بازی‌گری‌های نفس انسانی که برای آرامش و سعادت انسان آورده شده، چراغ راه او قرار نمی‌گیرد.

زنان و مردان فهمیده و سالم اگر در محدوده مشخص فعالیت‌های اجتماعی، همراه و همکار یکدیگر باشند، آرامش خود، خانواده و اجتماع را افزایش می‌دهند و بر بازدهی کار خویش می‌افزایند. چه آنها می‌دانند که خانه جایگاه ابراز عواطف و رفع نیازهای جسمی و غریزی آنان است، نه اداره و شرکت!

سفارش من این است که ناراحتی و اضطراب خود را با همسرتان درمیان بگذارید و بگویید که هم به او اعتماد دارید و هم با تمام عشق برای زندگی‌تان سرمایه‌گذاری می‌کنید.

پس از آن، همین نوشته، یعنی پاسخ من را در جوی صمیمانه با هم بخوانید و در مورد مطالب آن بحث و گفت‌وگو کنید و این سخن «اریک فرام» روان‌شناس نامدار معاصر را به خاطر بسپارید که می‌گوید: «زمانی که پای در جاده پر وسوسه کشش‌جنسی گذاشتید، در آغاز می‌توانید برگردید، اما اگرکمی پیش بروید، امکان توقف و بازگشت بسیار دشوار خواهد شـد.»
–
–
منبع: میگنا