سرویس سیاسی فردا: محسن پیرهادی گفتگویی مفصل با فرهیختگان داشته است که بخش هایی از آن در ادامه خواهد آمد: صراحتا فضای رسانه‌ای که برخی اصلاح‌طلبان ایجاد کرده‌اند، از نوع سرکوب گفتمانی است؛ به این معنا که در این فضا هر دیدگاهی خلاف رویکرد غالب این جریان یا در بهترین حالت بایکوت می‌شود یا در بدترین حالت چنان شخص و مطلب سرکوب می‌شود و مورد هجمه قرار می‌گیرد که دیگر کسی جرات نکند نظری خلاف نظر غالب، بیان کند.

– اولویت برخی اصلاح‌طلبان و دولت در موضوعات و مسائل اساسی کشور این گونه است که قبل از اینکه به فکر حل معضل و مشکل باشند، به دنبال این هستند که مسائل را تفسیر کنند، توضیح دهند تا بتوانند مسئولیت را از سر خود باز کنند و به گردن دیگران بیندازند

– در رویکرد آقای فاضلی و اصلاح‌طلبان و دولت هم نسبت به حاکمیت، تحقیر حاکمیت است؛ گویا برره‌ای‌هایی هستند که عقب‌مانده‌اند و همه کار‌های آن‌ها اشتباه است، همه کار‌های آن‌ها مضحک است و یک کیانوش که اصلاح‌طلبان، دولت و آقای فاضلی هستند این مطالب را توصیف می‌کنند و این رویکرد، رویکرد نادرستی است که منجر به روایت خودزنی، تحقیر خود و تخریب نظام جمهوری اسلامی می‌شود.

– شما همسایه‌های ما عراق، افغانستان، سوریه، یمن و همسایه‌های دیگر را ببینید، ولی ما اصلا حسی از جنگ نداریم، چون تدبیر جمهوری اسلامی است، تدبیر این نظام است، تدبیر این حاکمیت است که عرض کردم اکثر اصلاح‌طلبان و آقای فاضلی این‌ها را سیاه می‌بینند.

– آقای فاضلی به موضوع خیلی مهمی اشاره می‌کند و می‌گوید مسئولان ما همیشه در جایگاه اپوزیسیون صحبت می‌کنند. می‌گوید همیشه در حال مطالبه هستند.معتقد هستم که این جایگاه اپوزیسیونی است که در مسئولان قابل‌پذیرش نیست و می‌خواهم تأکید کنم که اتفاقا جایگاه اپوزیسیونی خود آقای فاضلی هم قابل قبول نیست. بالاخره آقای فاضلی بخشی از این دولت بوده و در مقام پاسخگویی باید صحبت کند.

– اصلاح‌طلبان آخرین امید نظام نیستند، آخرین راهکار نیستند و نه‌تن‌ها آخرین راهکار نیستند بلکه برخی مواقع بخشی از مشکل و مساله هستند. اکثر اصلاح‌طلبان هرموقع قدرت را در دست گرفتند تنش ایجاد کردند، دعوا کردند و یک رویکرد غیرصادقانه هم داشتند که ضعف‌ها و ناکارآمدی‌های خود را فرافکنی کردند و به‌عنوان ضعف‌های نظام در نظر گرفتند. نمونه‌های متعددی در این زمینه هست؛ همین شورای شهر و شهرداری را ببینید. اصولگرایان مسئولیت‌پذیرتر هستند. دلیل آن هم این است که اگر ضعفی دارند، اگر ناکارآمدی دارند به دلیل علاقه‌ای که به نظام دارند این ناکارآمدی را فرافکنی نمی‌کنند و به نظام نمی‌گویند. اگر ما نتوانستیم در جایگاهی که بودیم کاری انجام دهیم، ضعف از ما نبود، ضعف از نظام و حاکمیت بود.